Na podstawie dorobku naukowego polskiego psychologa i psychiatry, Kazimierza Dąbrowskiego. Teoria dezintegracji pozytywnej.
Krótko o osobowości
Osobowość stanowi bardzo istotne zagadnienie w psychologii akademickiej i stosowanej. Rozpoznawane jest również przez wielu ludzi jako ważny aspekt rozmyślań dotyczących własnego życia. Osobowość staje się często podstawą refleksji związanej z doświadczanymi trudnościami i osiąganymi sukcesami osobistymi, społecznymi, edukacyjnymi, czy zawodowymi. ...
W ramach Światowego Dnia Świadomości Autyzmu w dniu 02 kwietnia 2024 roku (wtorek) w Miejskiej Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej w Krośnie zainteresowani rodzice i opiekunowie będą mogli skorzystać z indywidualnych porad i konsultacji dotyczących spektrum autyzmu. Prosimy o wcześniejszą rejestrację najpóźniej do dnia 28 marca 2024 roku pod numerem telefonu 13 43 205 19 (sekretariat).
Serdecznie zapraszamy.
Absolwenci szkoły podstawowej wybierają najczęściej pomiędzy trzema typami szkół: liceum, technikum i szkołą branżową I st. (wcześniej nazywaną szkołą zawodową, potocznie „zawodówką”). Podstawowe różnice pomiędzy typami szkół to ilość lat nauki, przygotowanie lub nie do egzaminu maturalnego i możliwość zdobycia kwalifikacji zawodowych. Po ośmioletniej szkole podstawowej można kontynuować naukę w szkołach ponadpodstawowych. Zaliczają się do nich:
Liceum trwa 4 lata i przygotowuje do zdania matury, która jest przepustką na studia. Licea z reguły oferują klasy profilowane, w których zrealizowany jest podstawowy program nauczania ze wszystkich obowiązkowych przedmiotów i rozszerzony z kilku przedmiotów wiodących.
Technikum trwa 5 lat i umożliwia zdobycie kwalifikacji zawodowych oraz przygotowuje do matury. Technikum to szkoła, która łączy kształcenie ogólne z zawodowym. Nauka w technikum trwa 5 lat i w tym czasie przygotowuje zarówno do matury, jak i umożliwia zdobycie konkretnej wiedzy i praktycznych umiejętności, co – po zdaniu specjalnego egzaminu – umożliwia uzyskanie dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe. W planie lekcji w technikum pojawiają się zarówno „tradycyjne” przedmioty np. język polski, matematyka, fizyka, geografia, jak i przedmioty zawodowe (w zależności od branży, np. w technikum informatycznym: programowanie aplikacji internetowych, projektowanie i administrowanie bazami danych). Niektóre przedmioty „tradycyjne” można zrealizować jako rozszerzone. Ponadto każdy uczeń technikum musi obowiązkowo zrealizować praktyki zawodowe, które trwają 4 tygodnie i są oceniane. ...
Przywiązanie jest konstruktem psychologicznym obrazującym emocjonalne zależności istotnie oddziałujące na myślenie oraz zachowanie jednostek w relacjach interpersonalnych. Tworzy się ono już na etapie dzieciństwa, kiedy dziecko nawiązuje więź z rodzicem lub opiekunem. Wyróżnione style przywiązania obrazują jakość wczesnodziecięcej relacji dziecka z obiektem. Różne zachowania rodziców mogą powodować problemy z rozwojem emocjonalnym dziecka. W dużej mierze determinuje to sposób budowania bliskich więzi w przyszłości. Dorastający ludzie, wykorzystując swoje doświadczenia zdobyte poprzez interakcję z ważnymi jednostkami, kształtują własne wizerunki oraz innych.
Badacze zainteresowali się tym terminem dzięki analizom Bowlby’ego, który jako pierwszy sformułował teorię przywiązania. Została ona rozszerzana oraz rozwijana wraz z upływem czasu. Mary Ainsworth pogłębiła badania Bowlby’ego, opisując trzy style przywiązania. Teoria Bowlby’ego ma swoje korzenie w badaniach klinicznych. Badacz chciał wyjaśnić powstawanie zaburzeń emocjonalnych u dzieci odseparowanych od matek np. w wyniku śmierci czy umieszczenia w domu dziecka. Mianem stylu przywiązania określa się względnie stały wzorzec odczuwania zaufania oraz bezpieczeństwa względem drugiej osoby w relacjach międzyludzkich. Determinuje on zachowania jednostki w sytuacjach związanych z kontaktami interpersonalnymi oraz specyfikę relacji tworzonych na przestrzeni całego życia. Styl przywiązania odnosi się również do oczekiwań człowieka dotyczących jego Ja oraz bliskich interakcji społecznych.
Pierwszą badaczką, opisującą konkretne style więzi, była Mary Ainsworth. Okazało się, że przywiązanie kształtuje się już od najmłodszych lat dziecięcych. Konsolidacja przywiązania następuje około pierwszego roku życia i trwa do zakończenia 3 roku życia. W tym czasie powstają pierwsze reprezentacje umysłowe dziecka dotyczące relacji z opiekunem, a także własnych doświadczeń związanych z nią. W taki sposób tworzy się samoświadomość i samoregulacja. Samopoczucie i stan emocjonalny dziecka głównie jest zależny od figury matczynej, a dokładniej sposobu spełniania każdej potrzeby dziecka. Konsekwentność w metodach wychowawczych, okazywanie bezgranicznej miłości oraz zaangażowania skutkuje ukształtowaniem bezpiecznej więzi przywiązaniowej. Ainsworth wyróżniła trzy style przywiązania: bezpieczny, lękowo-ambiwalentny oraz lękowo-unikowy. W 1990 roku, Main oraz Solomon uzupełniły klasyfikację o styl zdezorganizowany. ...
Wiele współczesnych koncepcji dotyczących rozwoju zawodowego wskazuje, że istotną rolę w tym procesie pełni rodzina – rodzice, dziadkowie oraz starsze rodzeństwo. Potwierdzają to również badania, z których wynika, że największy wpływ na decyzje edukacyjno-zawodowe podejmowane przez dzieci mają rodzice. Rodzice towarzyszą swojemu dziecku od urodzenia. Rodzice to najważniejsze osoby w życiu młodego człowieka, które jako pierwsze wpływają na kształtowanie przyszłej ścieżki edukacyjnej i zawodowej. Każdy, a w szczególności dziecko na progu podejmowania decyzji edukacyjno- zawodowej, kiedy ma problem, szuka rozwiązania i wsparcia w najbliższym otoczeniu, w rodzicach. Osobisty stosunek rodziców do dziecka, oparty na znajomości dziecka i jego indywidualnych potrzeb oraz możliwości czyni z rodzica mentora i partnera dysponującego cenną wiedzą i doświadczeniem życiowym, potrzebnymi w procesie planowania i podejmowania decyzji edukacyjnych. Rodzice jako doradcy mogą przyjmować trzy postawy: liberalną, dyrektywną i partnerską. Najbardziej pożądaną dla dziecka przy planowaniu kariery zawodowej jest postawa partnerska, w której rodzic towarzyszy swojemu dziecku w podejmowaniu decyzji, ale nie narzuca swojego zdania. Zarówno postawa liberalna, która daje swobodę dziecku przy podejmowaniu decyzji, jak i dyrektywna, polegająca na narzucaniu woli rodzica, nie są odpowiednie. Rodzic partner pomaga w zgromadzeniu istotnych informacji dotyczących rynku pracy, zawodów, w tym zawodów deficytowych i nadwyżkowych, szkół, a przede wszystkim pomaga dziecku poznać siebie i urealnić jego samoocenę.
Rodzicu – warto być doradcą swojego dziecka w sprawach związanych z wyborem szkoły i zawodu, ponieważ:
Potrzeba zatem odpowiedzieć sobie na pytanie: Jak dobrze znasz swoje dziecko? ...
Wątek korzystania z mediów przez dzieci i młodzież jest w ostatnim czasie bardzo popularny. O tym jak ważny jest to temat świadczą co roku wykonywane i publikowania badania. Dostępność do internetu stała się łatwiejsza dzięki rozpowszechnieniu się urządzeń mobilnych z ekranami dotykowymi. Czasami jako rodzice udostępniamy smartfony lub tablety, aby móc się zająć własnymi sprawami. Kiedy jednak powtarza się to codziennie, może się to stać niebezpiecznym nawykiem.
Jak wynika z najnowszego ogólnopolskiego badania rodziców i nastolatków „Nastolatki 3.0” najczęściej dzieciaki korzystają z internetu w domu lub podróży. Ich aktywności online to rozrywka i komunikacja, a co trzeci nastolatek deklaruje, że korzysta z internetu do odrabiania lekcji. Średni wiek dziecka w którym otrzymuje komputer z dostępem do sieci to 8 lat i 10 miesięcy, natomiast smartfona 8 lat i 5 miesięcy. Z tego płynie wniosek, że przeciętny wiek dziecka i otrzymanie przez niego pierwszego telefonu z dostępem do internetu obniża się. Często rodzice deklarują późniejszy start samodzielnego użytkowania sieci, czy posiadania urządzenia na własność przez ich dzieci, niż sami podopieczni. Urządzenia, z których najczęściej młodzi ludzie korzystają z internetu to: telefon komórkowy lub smartfon (88,8%), laptop (43,6%), komputer stacjonarny (25,4%), telewizor (25,8%), konsola do gier (17,4%), tablet (5,8%), Smartwatch (2,3). Z dostępnego raportu wynika, że po raz kolejny odnotowano wzrost czasu korzystania z internetu przez nastolatki w dni powszednie. Obecnie jest to 5 godzin 36 minut. Dla porównania badania z 2020 roku wskazywały, że ten czas to 4 godziny i 50 minut. Aktywność nastolatków w dni wolne od zajęć szkolnych koncentruje się głównie na cyberprzestrzeni i średnio wynosi 6 godzin i 16 minut. Średni czas spędzony w sieci przez rodziców wynosi 1 godzinę i 29 minut. Wniosek jest taki, że nastolatkowie niemal czterokrotnie dłużej, niż ich rodzice korzystają z internetu. Dla przypomnienia Amerykańska Akademia Pediatrii zwraca uwagę, że powyżej 13 roku życia młodzi użytkownicy mogą spędzać w sieci 2-3 godziny.
Ponad połowa nastolatków często lub bardzo często w trakcie korzystania z internetu lub smartfona równocześnie wykonuje inne zadania lub czynności. Co ciekawe badania wskazują, że rodzice nie zauważają kiedy ich dzieci są aktywne w internecie. Połowa młodych ludzi twierdzi, że jest online podczas posiłków, ale potwierdza to tylko co czwarty rodzic. Nastolatkowie pozostają także aktywni nocą. Ponad połowa nastolatków (53,7%) twierdzi, że ich rodzice nie ustalają żadnych zasad dotyczących korzystania z internetu w zakresie czasu i dostępu do treści. Blisko co czwarty młody internauta uważa, że wprowadzona przez jego rodziców kontrola w zakresie czasu korzystania z internetu (28,8%) oraz dostępu do jego treści (28,9%) jest nieskuteczna. ...
Kolejny raz zapraszamy rodziców i wychowawców na warsztaty umiejętności wychowawczych Szkoła dla Rodziców i Wychowawców. Cykl zajęć obejmuje 10 cotygodniowych 3 godzinnych spotkań grupowych. Pierwsze spotkanie będzie miało charakter zajęć integracyjnych oraz informacyjnych. Kolejne bloki tematyczne poświęcone będą istotnym zagadnieniom związanym z procesem wychowania. Celem zajęć jest dostarczenie rodzicom i wychowawcom konkretnej wiedzy oraz uczenie opiekunów praktycznych umiejętności budowania prawidłowych relacji z dziećmi. Zajęcia maja charakter warsztatowy. Zapraszamy.
Dziecko w wieku przedszkolnym rozwija się w sposób gwałtowny-to czas jego największej ruchliwości i zmian we wszystkich obszarach rozwoju. Zmienia się zachowanie dziecka, jego sposób myślenia i zapamiętywania różnych zdarzeń, a emocje i forma ich wyrażania wpływają na jego reakcje i kontakt z otoczeniem. Umiejętność sprawnego poruszania się, poprawa koordynacji, płynna mowa i poczucie odrębności jako jednostki uruchamiają naturalną potrzebę samodzielności. Dynamiczny rozwój mózgu prowokuje potrzebę poznawania nowych rzeczy i sytuacji. Przedszkolak zaczyna odczuwać silną potrzebę kontaktu z innymi, zarówno z dziećmi jak i dorosłymi, równie ważna staje się dla niego umiejętność odnajdywania się w różnych sytuacjach.
Okres między 3 a 6 rokiem życia jest niezmiernie istotny dla rozwoju myślenia, pamięci i mowy dziecka. Pojawia się umiejętność zapamiętywania i świadomego korzystania z utrwalonych informacji, przypominania nabytych doświadczeń i wzorców zachowań. Dziecko potrafi łączyć informacje z usłyszanych historii z własnym doświadczeniem, opowiada proste historie. Intensywnie zdobywa wiedzę o otaczającym je świecie, samym sobie i różnych zjawiskach zarówno społecznych jak i fizycznych. Bazując na wdrożonych przez opiekunów nawykach czytelniczych, zaczyna się interesować czytaniem i książkami ze względu na zawarte w nich treści. Wzrasta wtedy zdolność dziecka do zaplanowanego i przemyślanego działania: potrafi ono już powiązać przyczynę ze skutkiem, zadaje mnóstwo pytań i komentuje opowiadaną mu historię, łączy ze sobą różne zdarzenia. Odróżnia świat zewnętrzny od świata odczuć, przeżyć i wrażeń, powoli dostrzega i przyjmuje istnienie innego niż swój punktu widzenia. Dzięki tym umiejętnościom jest gotowe do porównywania, klasyfikowania i poszukiwania podobieństw oraz różnic. Pojawia się zainteresowanie literami i słowem pisanym, gotowość do nauki czytania. Podczas wspólnej lektury znajomego tekstu dziecko zaczyna śledzić go wzrokiem i „wyręczać” w czytaniu dorosłego, co jest świetnym przygotowaniem do samodzielnego czytania. Rodzic ma możliwość rozwijania kompetencji poznawczych przedszkolaka, korzystając z różnorodnych książek w sposób, który lubi jego dziecko i on sam.
Codzienna lektura to nie tylko sugestie dorosłego, to również samodzielne wybory młodego czytelnika. Można umówić się z dzieckiem na czytanie w trybie naprzemiennym – to pozwoli wprowadzić wartościowe w ocenie dorosłego pozycje i nie „utknąć” na całe tygodnie na ukochanej książce dziecka. Przeczytana już książka jest zawsze świetnym pretekstem do rozmowy i wyprawy do miejsc związanych z jej tematem, co utrwala zapamiętywanie w przyjemny sposób. Każda historia powinna stać się okazją do zadawania pytań i samodzielnego myślenia o tym, jak znaleźć na nie odpowiedz. W czasie kiedy przedszkolak jest niezwykle zainteresowany odkryciami i badaniem rzeczywistości, samodzielne „główkowanie” wzmacnia poczucie sprawstwa. Dorosły pomaga dziecku w zbieraniu danych, uczestniczy w „burzy mózgów” i wyciąganiu wniosków. Rozwój myślenia, kreatywności i wyobraźni z wykorzystaniem książek o różnorodnej tematyce wpływa na przyszłą postawę dziecka nie tylko wobec nauki i rozwijania zainteresowań, ale też na podejście, z jakim rozpocznie ono naukę w szkole, i na to, jak poradzi sobie z obowiązkami szkolnymi. ...
