Autor: Wioleta Barsznica

NOWA KLASYFIKACJA chorób i problemów zdrowotnych – icd 11 została opublikowana na stronach WHO 18 stycznia 2018 roku, a Obowiązuje od 1 stycznia 2022 roku. Nie ma jeszcze polskiej wersji językowej, polska MA 5-LETNI OKRES PRZEJŚCIOWY NA WDROŻENIE ICD-11. DO TEGO CZASU BĘDĄ OBOWIĄZYWAĆ STARE WYTYCZNE.

„Autyzm” zamieniono na „spektrum autyzmu”, co być może pozwoli na mniejszą stygmatyzację. Kategorie tego zaburzenia opisane są według tego, jakie trudności dominują w obrazie funkcjonowania pacjenta.

Według ICD-11 podstawą diagnozy nie jest triada zachowań autystycznych, a tylko 2 główne grupy objawów – diada: ... 

Wszyscy chcemy, żeby nasze dzieci chętnie czytały. Marzymy o chwili, kiedy być może nasze dziecko wreszcie dojrzeje, “zmądrzeje” i zrozumie, jakie pożytki płyną z czytania, ponieważ nasze narzekania na kolejną godzinę spędzoną przed telewizorem czy komputerem nie docierają do pociechy, pogrążonej w łatwym w odbiorze świecie obrazków. Ale marzenia takie musimy między bajki włożyć i zastanowić się jak najszybciej, co my sami zrobiliśmy, aby zachęcić dziecko do czytania. Może nie jest jeszcze za późno, żeby nadrobić zaległości sprzed lat.

Przykład idzie z góry

Po pierwsze, jeśli chcemy, żeby nasze dzieci czytały, i to nie tylko z przymusu szkolnego, lecz z własnej potrzeby i dla własnej przyjemności, muszą mieć do tego odpowiednie wzorce. Widok, od najmłodszych lat, rodziców czytających książki, rozmawiających o nich, prowokuje dzieci do naśladownictwa: skoro mama i tata czytają to znaczy, że musi to być interesujące. I tak pojawia się pierwsze zainteresowanie książką. Musimy więc zdawać sobie sprawę, jak ważny jest nasz udział w tym procesie. ... 

Zastanów się nad osobowością swojego dziecka. Czy jest elastyczne, czy raczej trudno przystosowuje się do nowych sytuacji? Jak przeżywa sukcesy i porażki? Jak reaguje na rywalizację? Czy lubi nowe wyzwania? Od odpowiedzi na te pytania zależy sposób motywowania młodego człowieka do nowych działań.

Jakie twoje dziecko ma słabe i mocne strony, zainteresowania i pasje? Jak szybko zapamiętuje nowe treści? Jak radzi sobie z ocenami nauczycieli? Jak reaguje na zasady i reguły? Czy unika tego, co sprawia mu trudność? Czy umie się skupić na zadaniu? Czy szybko się nudzi? Czy dąży wytrwale do celu? Kiedy najchętniej zabiera się do nauki? Co mu w tym pomaga, co przeszkadza? Znając odpowiedzi na te pytania, zwróć uwagę na to, w jaki sposób komunikujesz się z dzieckiem. Jeśli chcesz mu pomóc, na pewno:

• nie strasz – “Jeśli nie nauczysz się wiersza, to dostaniesz słabą ocenę i twoja nauczycielka będzie na ciebie zła. Zobaczysz!”;
• nie oceniaj i nie karz – “Ponieważ bazgrolisz w zeszycie, nie pojedziesz w niedzielę na urodziny do Pauliny”;
• nie nagradzaj – “Dostaniesz rower na koniec roku, jeśli będziesz mieć świadectwo z czerwonym paskiem” (kiedy perspektywa otrzymania nagrody jest zbyt odległa, sama nagroda traci na wartości);
• nie porównuj – “Kasia to dopiero dobrze się uczy, mógłbyś brać z niej przykład”;
• nie stawaj zawsze po stronie nauczyciela czy wychowawcy – “Gdybyś się nauczył, dostałbyś lepszy stopień, za mało się przykładasz, weź się do roboty”.

To, jak mówisz do dziecka, jest niezwykle ważne. Warto zmienić swoje nastawienie i zrozumieć, że źródłem osiągnięć, kompetencji i szacunku dla samego siebie nie jest zewnętrzna lecz wewnętrzna motywacja dziecka. Rodzice spodziewają się, że dzieci automatycznie rozwiną w sobie wewnętrzną motywację do nauki, jako bezpośredni rezultat stosowania przez dorosłych kontroli zewnętrznej, na przykład nagradzania czy chwalenia. ... 

Czwarta klasa przypada na okres  średniego wieku szkolnego. Dzieci w tym okresie z jednej strony powinny już dobrze znać zasady rządzące życiem szkolnym, być przystosowane do spędzania czasu w szkolnej ławce, odrabiania zadań i stosowania się do ustalonych zasad. Z drugiej strony czwarta klasa to dla nich okres dużych zmian – nowy wychowawca, przedmioty, a czasem i budynek czy klasowi koledzy ulegają zmianie. Dziecko w tym wieku zyskuje na samodzielności – jest już w stanie zapamiętać co ma na zadanie, dotrzeć do szkoły jeżeli warunki na to pozwalają, ocenia co jest dobre a co złe.

Zmiany te zachodzą u dzieci z różną prędkością. Wstępuje duże różnicowanie pomiędzy poszczególnymi jednostkami. Dojrzewanie zależy od czynników biologicznych (rozwój fizyczny, rozwój układu nerwowego) i środowiskowych (środowisko szkolne, domowe, grupa rówieśnicza). Dzieci w tym wieku rosną ok. 5-8 cm w ciągu roku i przybierają na wadze ok 3 kg. Dziewczynki zaczynają dojrzewać średnio 2 lata wcześniej niż chłopcy. W klasie czwartej możemy mieć więc dziewczynki będące na różnym etapie dojrzewania oraz chłopców u których ten etap się jeszcze nie rozpoczął. Problemy mogą pojawić się w sytuacji znacznego przyśpieszenia dojrzewania u pojedynczych dzieci. Wiązać się to może z poczuciem inności, brakiem akceptacji dla własnego ciała i zachodzących w nim zmian. Dzieci w tym wieku potrzebują, więc rzetelnej wiedzy na temat dojrzewania i zmian z nim związanych. Ważne, aby jedynym źródłem tej wiedzy nie stał się Internet. Nauczyciele i rodzice bowiem mogą dostarczyć dojrzewającemu człowiekowi więcej rzetelnej i prawdziwej wiedzy, pomóc z opanowaniem lęku przed zmianami.

Najczęstsze w tym wieku problemy zdrowotne jakie się pojawiają to alergie, astma czy otyłość. O ile te pierwsze uznawane są za niezależne od osoby i zwykle spotykają się z akceptacją ze strony rówieśników o tyle dzieci otyłe borykają się z odrzuceniem i wyśmiewaniem. Dzieci często są gotowe przypisywać swoim otyłym kolegom negatywne cechy i uważać ich za winnych swojej sytuacji. Warto więc, mając w klasie dziecko z nadwagą, zwracać szczególną uwagę na reakcje rówieśników na jego wygląd czy fizyczną sprawność, tak aby zapewnić mu bezpieczne i akceptujące środowisko. W tym okresie warto szczególną opieką otoczyć również inne grupy dzieci zagrożone odrzuceniem: nieśmiałe, mające trudności z kontrolowaniem emocji. Dzieci odrzucane często bowiem, albo wycofują się albo przejawiają zachowania agresywne, co dalej nasila izolację od grupy. Są to więc osoby które wymagają wsparcia i pomocy w nawiązywaniu relacji rówieśniczych. Najbardziej lubiane są dzieci życzliwe, pomocne, nieagresywne, panujące nad emocjami. Przyjaźnie stają się trwalsze i rozumiane jako relacja, która wymaga wspólnego spędzania czasu, zabawy, wzajemnej pomocy, zaufania, powierzania sekretów. ...