Autor: admin

Uzależnienie do niedawna kojarzyło się przede wszystkim z zażywaniem substancji psychoaktywnych. W obecnym czasie coraz częściej mamy do czynienia z uzależnieniami behawioralnymi, zwanymi także czynnościowymi. Uzależnienie behawioralne polega na kompulsywnym wykonywaniu określonej czynności w celu osiągnięcia pożądanego stanu emocjonalnego (przyjemności, ulgi, euforii, zredukowania wewnętrznego napięcia, złego samopoczucia). Do uzależnień behawioralnych można zaliczyć praktycznie wszystko – uzależnienie od zakupów, jedzenia, hazardu, telefonu komórkowego, komputera, środków masowego przekazu i innych. Poniższy artykuł traktuje o fonoholizmie – czyli o zaburzeniu behawioralnym w postaci nałogowego używania telefonu komórkowego.

Kiedy istnieje problem?

Współcześnie telefon komórkowy jest nieodłącznym narzędziem, które towarzyszy człowiekowi w jego codziennym funkcjonowaniu. Niewątpliwie istnieje szereg korzyści płynących z posiadania oraz korzystania z  telefonu komórkowego, które z pewnością każdy potrafi wymienić. Warto jednak pamiętać o możliwych zagrożeniach wynikających z  nieodpowiedniego korzystania z telefonu komórkowego, w szczególności przez dzieci i  młodzież. Zjawisko uzależnienia od telefonu nie występuje w żadnej z międzynarodowych klasyfikacji zaburzeń psychicznych, co przekłada się na brak jasno zdefiniowanych kryteriów diagnostycznych. Pomimo tego w powszechnym obiegu stosuje się powyższy termin, a co piąty uczeń uważa się za osobę uzależnioną od telefonu. W celu weryfikacji takiego rozpoznania warto przyjrzeć się trzem obszarom zachowań, które należy zaobserwować, by zdiagnozować problem. Są to określone zachowania użytkowników, odczucia psychiczne towarzyszące (nie)używaniu telefonu oraz negatywne skutki z tym związane. ... 

Metoda Wspólnej Sprawy została opracowana przez szwedzkiego psychologa Anatola Pikasa z Wydziału Edukacji Uniwersytetu w Uppsali. Opracowana na jej podstawie procedura zalecana jest w rozwiazywaniu konfliktów rówieśniczych, kiedy grupa uczniów stosuje przemoc wobec jednego lub kilku kolegów przez jakiś czas. Metodę stosuje się w sytuacji, gdy jako wychowawcy czy pedagodzy zaobserwujemy zmiany w zachowaniu ucznia świadczące o tym, że uczeń czuje się źle w szkole, ponieważ jest szykanowany i używana jest wobec niego przemoc ze strony rówieśników.

Metoda Wspólnej Sprawy stanowi konkretnie określoną procedurę składającą się z trzech etapów:

1. Indywidualne pogadanki z każdym zaangażowanym uczniem, ok. 7-10 minut na jedno dziecko ... 

Człowiek jest istotą, która uzależniona jest od wielu rzeczy bądź idei nie zdając sobie z tego sprawy. Stan taki ogranicza wolność jednostki. Najczęściej uzależnieni jesteśmy od osób najbliższych: rodziców, swoich partnerów, dzieci, ludzi, których darzymy miłością czy przyjaźnią. Zależy nam na ich zdaniu, staramy się być blisko nich, chcemy być przez nich kochani i akceptowani. Łączymy z nimi poczucie bezpieczeństwa, zadowolenia i szczęścia. Jeśli nie spełniają naszych oczekiwań i nie dają nam tego, na co czekamy, reagujemy niepokojem, lękiem, depresjami, czasami awanturujemy się o swoje prawa. 

Są jednak uzależnienia groźniejsze w skutkach, bo mające wpływ na sferę nie tylko psychiczną człowieka, ale i fizyczną, niszczące jego zdrowie i życie. To uzależnienie od nikotyny, alkoholu, narkotyków, lekarstw, a także hazardu, stanu posiadania, pracy czy ostatnio od gier komputerowych i Internetu. Popadają w nie zwykle osoby, które mają problemy z własna tożsamością, z przystosowaniem się do otaczającego świata. Trudno im nawiązać kontakt
z otoczeniem, które je przeraża i niepokoi. 

Specjaliści rozróżniają dwa rodzaje uzależnienia: ... 

W praktyce szkolnej często zauważamy zachowania, z których można wywnioskować, że coś złego z dzieckiem się dzieje. W jego funkcjonowaniu w szkole, reakcjach, kontaktach rówieśniczych zaszły istotne zmiany wskazujące na przeciążenie stresem. Widzimy, że dziecko samo nie daje sobie rady, potrzebuje wsparcia i pomocy .

Czasem uczniowie mówią o tym wprost, zwierzają się z trudności w domu, szkole, grupie rówieśniczej, czasem jednak zamykają się w sobie, izolują, zostają sami ze swoim problemem, co zazwyczaj przerasta ich możliwości adaptacyjne. Często wówczas mamy do czynienia z kryzysem psychicznym.

Kryzys psychiczny- to ostre doświadczenie zakłócenia równowagi psychicznej spowodowane np. niespodziewanym, trudnym zdarzeniem. Doświadczenie takie przekracza możliwości samodzielnego poradzenia sobie z nim. ... 

Oddech dziecka oddychającego w sposób prawidłowy zmienia się w momencie pierwszej niedrożności nosa. Pierwszy katar, sapka, infekcja chorobowa zmusza dziecko do wentylacji torem ustnym. W związku ze znaczą w tym wieku wiotkością mięśni żuchwy dość szybko ustala się oddychanie ustami i u wielu dzieci nie mija ono samoistnie po ustaniu stanu chorobowego.

Prawidłowy tor oddychania (przez nos) wpływa na właściwy rozwój całej twarzy. Podczas przechodzenia przez nos powietrze jest oczyszczane, ogrzewane i nawilżane. Bardzo ważne jest, by dziecko oddychało przez nos zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy przez sen (oddech dziecka w czasie snu powinien być spokojny i cichy). Powietrze pobierane nosem powoduje masaż dna jamy nosowej i w sposób bezpośredni przyczynia się do poprzecznego rozrostu kości szczęki. Zapobiega to powstawaniu podniebienia gotyckiego.

Natomiast nieprawidłowy tor oddechowy (oddychanie przez usta) prowadzi do częstych zmian próchnicowych i infekcji górnych dróg oddechowych (wdychane powietrze nie jest oczyszczane ani ogrzewane przez jamę nosową). Przyczynia się w dużej mierze do powstawania wad wymowy – stale otwarte usta doprowadzają do hipotonii (obniżenia napięcia mięśniowego) zarówno warg, jak i policzków. Brak równowagi w funkcjonowaniu mięśni języka, policzków i warg doprowadza do obniżenia pozycji języka z jego położenia fizjologicznego (przy podniebieniu). Osłabione w ten sposób mięśnie języka utrudniają znacznie jego pionizację w czasie kształtowania się mowy dziecka, a co za tym idzie – nabycie prawidłowej artykulacji wielu głosek, szczególnie sz ż, cz, dż, l oraz r. Otwarta przez długi czas buzia i nieprawidłowa pozycja spoczynkowa języka powoduje nadmierne wysuwanie języka do przodu, a to z kolei doprowadza do powstania seplenienia międzyzębowego (język wsuwa się między zęby, jest spłaszczony. Wada może dotyczyć jednego lub trzech szeregów głosek: s, z, c, dz; sz, ż, cz, dż oraz ś, ź, ć, dź). Taka interdentalna wymowa może obejmować nawet głoski: t, d, n, l, r. ... 

Słowo autyzm wywodzi się z języka greckiego autos – znaczy „sam”. Termin wprowadził do psychiatrii szwajcarski lekarz Eugen Bleurer w 1911 roku, jako jeden z głównych objawów schizofrenii. Po ponad trzydziestu latach austriacki pediatra Leo Kanner w 1943 roku umieścił autyzm w oddzielnej kategorii diagnostycznej.

Nie do końca wiadomo co wywołuje autyzm, istotną rolę odgrywa podatność genetyczna oraz czynniki środowiskowe, infekcje, nieprawidłowości w przemianach metabolicznych, zaburzenia okresu ciąży i porodu oraz wiele innych dotychczas nierozpoznanych. Badania przeprowadzone u autystycznych osób wykazały pewne nieprawidłowości w kilku rejonach mózgu. Oprócz tego inne badania sugerują, że osoby z autyzmem mają zły poziom serotoniny i innych neuroprzekaźników w mózgu.

Zgodnie z Międzynarodową Klasyfikacją Zaburzeń Psychicznych i Zaburzeń Zachowania ICD-10 autyzm jest całościowym zaburzeniem rozwoju charakteryzującym się nieprawidłowym i/lub upośledzonym rozwojem, pojawiającym się przed 3 rokiem życia, w którym występuje nieprawidłowe funkcjonowanie we wszystkich spośród trzech sfer: interakcjach społecznych, komunikacji oraz ograniczonym, powtarzającym się repertuarze zachowań. ... 

Głównym celem arteterapii jest dokonanie zmiany oraz rozwoju osobistego za pomocą sztuki: plastyki, muzyki, tańca, dramy, literatury, filmu, fotografii. Daje możliwość symbolicznego wyrazu trudnych przeżyć, doświadczeń i emocji w bezpiecznych warunkach, bez mówienia „wprost”. Podczas arteterapii może występować nauczanie nowych umiejętności i technik plastycznych, jednak skierowana jest ona raczej na rozwijanie i wydobywanie obrazów pochodzących z wnętrza osoby, niż na odtwarzanie obrazów i obiektów odbieranych przez osobę ze świata zewnętrznego.

Arteterapia to działania, które można wykorzystywać w pracy
z dzieckiem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, jak też w celu rozwijania talentów w pracy z dzieckiem zdolnym.

Cele działań arteterapeutycznych: ...