Kategoria: Artykuły

Pierwsze smoczki pochodzą sprzed 3000 tysięcy lat. Na przełomie wieków wkładano niemowlętom do ust różne przedmioty, które miały na celu wyciszenie, łagodzenie bólu
i uspokajanie dziecka. Taką funkcję pełniły kawałki szmatek, które moczono w różnych płynach (alkoholach, opiatach). W latach powojennych ruszyła produkcja smoczków lateksowych, następnie silikonowych. Polska literatura logopedyczna reprezentuje dość ortodoksyjne podejście do kwestii używania smoczka – parafunkcja, stopniowe odkształcanie się kośćca twarzy na skutek długiego używania, wpływ na karmienie piersią).

Niewiele piszę się o pozytywnych aspektach ssania nieodżywczego i o potrzebie ssania smoczka niektórych niemowląt, szczególnie w pierwszych miesiącach życia. Sanie nieodżywcze u niemowląt jest normalnym zachowaniem i może manifestować się
w następujący sposób:

• Ssanie palców, ssanie kciuka,
• Ssanie opróżnionej pierś,
• U starszych niemowląt ssanie paluszków u stóp,
• Ssanie pieluszki, koszulki, kocyka.. itp.
• Ssanie pustej butelki,
• Ssanie smoczka uspokajacza,
• Ssanie warg,
• Ssanie języka.

Ssanie nieodżywcze smoczka lub opróżnionej piersi matki jest sposobem, aby noworodek rozwinął odpowiedni wzorzec ssania oraz połykania. Prowokowanie ssania dotykowym bodźcem może być dobrym sposobem na polepszenie koordynacji i rozwój dojrzałego wzorca ssania. Badania na wcześniakach sugerują pozytywny wpływ ssania nieodżywczego na długoterminowe rezultaty neurorozwojowe. ... 

,, odpuszczam

nie mam siły

nie mogę na siebie spojrzeć ... 

ZABURZENIA ZACHOWANIA U DZIECI Z ZESPOŁEM FAS/E (Płodowy Zespół Alkoholowy)

1. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi

   Niektórzy uczniowie z FAS/E mają trudności ze skupieniem uwagi, co utrudnia lub nawet uniemożliwia im naukę. Typowa sala lekcyjna może dostarczać zbyt wielu bodźców. Nie oznacza to, że pomieszczenie w którym odbywa się nauka , ma być puste. Nauczyciel powinien starać się tylko ograniczać docierające do dziecka bodźce wzrokowe i słuchowe. Wystarczy zdjąć ze ścian mapy, portrety, kolorowe tablice informacyjne czy plakaty. Również sposób i rodzaj oświetlenia może wymagać pewnych zmian, gdyż uwagę dziecka z FAS/E może rozpraszać nawet cień ołówka padający na kartkę, uniemożliwiając wykonanie zadania matematycznego. Także brzęczące świetlówki, wentylatory, oświetlenie gablot mogą rozpraszać uwagę. Jeśli dziecko siedzi przy oknie, może interesować się wydarzeniami, obiektami wokół szkoły. Żaluzje czy rolety mogą być pomocne w ,,odcięciu” od nieistotnych i rozpraszających bodźców.  ... 

Wszyscy zdajemy sobie sprawę, że wybór szkoły to jedna z ważniejszych decyzji w życiu. Największy wpływ na decyzje uczniów dotyczące wyboru szkoły czy zawodu, mają rodzice oraz tradycje rodzinne. Ogromny wpływ ma również grupa rówieśnicza, znajomi i koledzy. Istotną rolę odgrywają także nauczyciele, którzy swoją postawą mogą zachęcić bądź zniechęcić do wyboru danego zawodu. Nie mniej ważna jest wiedza czerpana z Internetu. Dużą rolę odgrywa sieć szkół w danym regionie, odległość danej placówki od miejsca zamieszkania. Także moda na dany zawód może znacząco przyczynić się do podjęcia takiego, a nie innego wyboru szkoły i zawodu. Zdarza się, że o wyborze decyduje czasami przypadek, media oraz prognozy, jakie możliwości finansowe da ukończenie danej szkoły czy kierunku. Wyniki badań jednoznacznie wskazują na Rodziców jako osoby znaczące, które są autorytetem także w sytuacji kształtowania przyszłej ścieżki edukacyjnej i zawodowej. Należy jednak pamiętać o tym, że poza oddziaływaniem rodziny, szkoły, przyjaciół, czy też przypadku, ważną rolę pełnią tzw. czynniki wewnętrzne, do których możemy zaliczyć:

• zainteresowania,
• predyspozycje,
• zdolności, talent,
• umiejętności,
• temperament,
• cechy charakteru,
• wartości,
• możliwości intelektualne,
• postawy,
• przekonania,
• stan zdrowia.

Co może rodzic, który chce pomóc swojemu dziecku wybrać właściwą dla niego szkołę?

Zaobserwować, jakie czynności chętnie wykonuje córka lub syn, co ich pasjonuje,  zajmuje, ciekawi i rozmawiać z nim na ten temat. Przyglądać się temu, w których zajęciach pozalekcyjnych dziecko czuje się najlepiej. Rozmawiać na temat interesujących córkę lub syna przedmiotów szkolnych. rozmowy te mogą być kopalnią wiedzy o potencjale dziecka.  ... 

Uzależnienie do niedawna kojarzyło się przede wszystkim z zażywaniem substancji psychoaktywnych. W obecnym czasie coraz częściej mamy do czynienia z uzależnieniami behawioralnymi, zwanymi także czynnościowymi. Uzależnienie behawioralne polega na kompulsywnym wykonywaniu określonej czynności w celu osiągnięcia pożądanego stanu emocjonalnego (przyjemności, ulgi, euforii, zredukowania wewnętrznego napięcia, złego samopoczucia). Do uzależnień behawioralnych można zaliczyć praktycznie wszystko – uzależnienie od zakupów, jedzenia, hazardu, telefonu komórkowego, komputera, środków masowego przekazu i innych. Poniższy artykuł traktuje o fonoholizmie – czyli o zaburzeniu behawioralnym w postaci nałogowego używania telefonu komórkowego.

Kiedy istnieje problem?

Współcześnie telefon komórkowy jest nieodłącznym narzędziem, które towarzyszy człowiekowi w jego codziennym funkcjonowaniu. Niewątpliwie istnieje szereg korzyści płynących z posiadania oraz korzystania z  telefonu komórkowego, które z pewnością każdy potrafi wymienić. Warto jednak pamiętać o możliwych zagrożeniach wynikających z  nieodpowiedniego korzystania z telefonu komórkowego, w szczególności przez dzieci i  młodzież. Zjawisko uzależnienia od telefonu nie występuje w żadnej z międzynarodowych klasyfikacji zaburzeń psychicznych, co przekłada się na brak jasno zdefiniowanych kryteriów diagnostycznych. Pomimo tego w powszechnym obiegu stosuje się powyższy termin, a co piąty uczeń uważa się za osobę uzależnioną od telefonu. W celu weryfikacji takiego rozpoznania warto przyjrzeć się trzem obszarom zachowań, które należy zaobserwować, by zdiagnozować problem. Są to określone zachowania użytkowników, odczucia psychiczne towarzyszące (nie)używaniu telefonu oraz negatywne skutki z tym związane. ... 

Metoda Wspólnej Sprawy została opracowana przez szwedzkiego psychologa Anatola Pikasa z Wydziału Edukacji Uniwersytetu w Uppsali. Opracowana na jej podstawie procedura zalecana jest w rozwiazywaniu konfliktów rówieśniczych, kiedy grupa uczniów stosuje przemoc wobec jednego lub kilku kolegów przez jakiś czas. Metodę stosuje się w sytuacji, gdy jako wychowawcy czy pedagodzy zaobserwujemy zmiany w zachowaniu ucznia świadczące o tym, że uczeń czuje się źle w szkole, ponieważ jest szykanowany i używana jest wobec niego przemoc ze strony rówieśników.

Metoda Wspólnej Sprawy stanowi konkretnie określoną procedurę składającą się z trzech etapów:

1. Indywidualne pogadanki z każdym zaangażowanym uczniem, ok. 7-10 minut na jedno dziecko ... 

Człowiek jest istotą, która uzależniona jest od wielu rzeczy bądź idei nie zdając sobie z tego sprawy. Stan taki ogranicza wolność jednostki. Najczęściej uzależnieni jesteśmy od osób najbliższych: rodziców, swoich partnerów, dzieci, ludzi, których darzymy miłością czy przyjaźnią. Zależy nam na ich zdaniu, staramy się być blisko nich, chcemy być przez nich kochani i akceptowani. Łączymy z nimi poczucie bezpieczeństwa, zadowolenia i szczęścia. Jeśli nie spełniają naszych oczekiwań i nie dają nam tego, na co czekamy, reagujemy niepokojem, lękiem, depresjami, czasami awanturujemy się o swoje prawa. 

Są jednak uzależnienia groźniejsze w skutkach, bo mające wpływ na sferę nie tylko psychiczną człowieka, ale i fizyczną, niszczące jego zdrowie i życie. To uzależnienie od nikotyny, alkoholu, narkotyków, lekarstw, a także hazardu, stanu posiadania, pracy czy ostatnio od gier komputerowych i Internetu. Popadają w nie zwykle osoby, które mają problemy z własna tożsamością, z przystosowaniem się do otaczającego świata. Trudno im nawiązać kontakt
z otoczeniem, które je przeraża i niepokoi. 

Specjaliści rozróżniają dwa rodzaje uzależnienia: ... 

W praktyce szkolnej często zauważamy zachowania, z których można wywnioskować, że coś złego z dzieckiem się dzieje. W jego funkcjonowaniu w szkole, reakcjach, kontaktach rówieśniczych zaszły istotne zmiany wskazujące na przeciążenie stresem. Widzimy, że dziecko samo nie daje sobie rady, potrzebuje wsparcia i pomocy .

Czasem uczniowie mówią o tym wprost, zwierzają się z trudności w domu, szkole, grupie rówieśniczej, czasem jednak zamykają się w sobie, izolują, zostają sami ze swoim problemem, co zazwyczaj przerasta ich możliwości adaptacyjne. Często wówczas mamy do czynienia z kryzysem psychicznym.

Kryzys psychiczny- to ostre doświadczenie zakłócenia równowagi psychicznej spowodowane np. niespodziewanym, trudnym zdarzeniem. Doświadczenie takie przekracza możliwości samodzielnego poradzenia sobie z nim. ... 

Oddech dziecka oddychającego w sposób prawidłowy zmienia się w momencie pierwszej niedrożności nosa. Pierwszy katar, sapka, infekcja chorobowa zmusza dziecko do wentylacji torem ustnym. W związku ze znaczą w tym wieku wiotkością mięśni żuchwy dość szybko ustala się oddychanie ustami i u wielu dzieci nie mija ono samoistnie po ustaniu stanu chorobowego.

Prawidłowy tor oddychania (przez nos) wpływa na właściwy rozwój całej twarzy. Podczas przechodzenia przez nos powietrze jest oczyszczane, ogrzewane i nawilżane. Bardzo ważne jest, by dziecko oddychało przez nos zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy przez sen (oddech dziecka w czasie snu powinien być spokojny i cichy). Powietrze pobierane nosem powoduje masaż dna jamy nosowej i w sposób bezpośredni przyczynia się do poprzecznego rozrostu kości szczęki. Zapobiega to powstawaniu podniebienia gotyckiego.

Natomiast nieprawidłowy tor oddechowy (oddychanie przez usta) prowadzi do częstych zmian próchnicowych i infekcji górnych dróg oddechowych (wdychane powietrze nie jest oczyszczane ani ogrzewane przez jamę nosową). Przyczynia się w dużej mierze do powstawania wad wymowy – stale otwarte usta doprowadzają do hipotonii (obniżenia napięcia mięśniowego) zarówno warg, jak i policzków. Brak równowagi w funkcjonowaniu mięśni języka, policzków i warg doprowadza do obniżenia pozycji języka z jego położenia fizjologicznego (przy podniebieniu). Osłabione w ten sposób mięśnie języka utrudniają znacznie jego pionizację w czasie kształtowania się mowy dziecka, a co za tym idzie – nabycie prawidłowej artykulacji wielu głosek, szczególnie sz ż, cz, dż, l oraz r. Otwarta przez długi czas buzia i nieprawidłowa pozycja spoczynkowa języka powoduje nadmierne wysuwanie języka do przodu, a to z kolei doprowadza do powstania seplenienia międzyzębowego (język wsuwa się między zęby, jest spłaszczony. Wada może dotyczyć jednego lub trzech szeregów głosek: s, z, c, dz; sz, ż, cz, dż oraz ś, ź, ć, dź). Taka interdentalna wymowa może obejmować nawet głoski: t, d, n, l, r. ... 

Słowo autyzm wywodzi się z języka greckiego autos – znaczy „sam”. Termin wprowadził do psychiatrii szwajcarski lekarz Eugen Bleurer w 1911 roku, jako jeden z głównych objawów schizofrenii. Po ponad trzydziestu latach austriacki pediatra Leo Kanner w 1943 roku umieścił autyzm w oddzielnej kategorii diagnostycznej.

Nie do końca wiadomo co wywołuje autyzm, istotną rolę odgrywa podatność genetyczna oraz czynniki środowiskowe, infekcje, nieprawidłowości w przemianach metabolicznych, zaburzenia okresu ciąży i porodu oraz wiele innych dotychczas nierozpoznanych. Badania przeprowadzone u autystycznych osób wykazały pewne nieprawidłowości w kilku rejonach mózgu. Oprócz tego inne badania sugerują, że osoby z autyzmem mają zły poziom serotoniny i innych neuroprzekaźników w mózgu.

Zgodnie z Międzynarodową Klasyfikacją Zaburzeń Psychicznych i Zaburzeń Zachowania ICD-10 autyzm jest całościowym zaburzeniem rozwoju charakteryzującym się nieprawidłowym i/lub upośledzonym rozwojem, pojawiającym się przed 3 rokiem życia, w którym występuje nieprawidłowe funkcjonowanie we wszystkich spośród trzech sfer: interakcjach społecznych, komunikacji oraz ograniczonym, powtarzającym się repertuarze zachowań. ...