Kategoria: Artykuły

#Zostań w domu

i efektywnie spędź ten czas, stwórz swój indywidualny plan samoopieki!

W związku z zaistniałą sytuacją w naszym kraju oraz zaleceniem najwyższych władz o  pozostanie w  domach, rodzi się pytanie – co robić w tym czasie? – zwłaszcza jeśli chodzi o dzieci i  młodzież. Możliwości jest wiele, a „ogranicza nas tylko wyobraźnia”. Poniżej prezentujemy gotowe propozycje do wypróbowania z różnych obszarów Twojego życia, bez ograniczeń wiekowych – być może znajdziesz coś dla siebie. Wykorzystaj ten czas, aby zadbać o swoje zdrowie nie tylko fizyczne (pozostając w domu i  stosując się do zaleceń), ale i psychiczne . ... 

Czym jest lęk?

Doświadczanie lęków i obaw jest naturalną częścią rozwoju dziecka. Lęk jest emocją, która pełni bardzo ważną, adaptacyjną funkcję w naszym życiu. Ostrzega człowieka przed niebezpieczeństwami i mobilizuje go do radzenia sobie z nimi. Lęk nie jest reakcją jednolitą, u każdego może przejawiać się w nieco odmienny sposób. Wpływa na nasze myśli, reakcje fizjologiczne organizmu, reakcje emocjonalne i zachowanie.

Młodsze dzieci najczęściej boją się rozstania z rodzicami, duchów, potworów, ciemności. Starsze z kolei częściej obawiają się różnych sytuacji społecznych, gdzie mogą spotkać się z oceną rówieśników, czy dorosłych. Najczęściej moment przejścia do szerszego grona społecznego powoduje uruchomienie się problemów lękowych u dziecka, które wcześniej nie były dostrzeganie przez rodziców. Przedszkole i szkoła dla dzieci są pierwszymi nowymi środowiskami poza jego rodziną i najbliższymi. Dzieci stoją wówczas przed różnego rodzaju wyzwaniami. Muszą nauczyć się nowych zasad, podejmowania decyzji, są wystawione na ocenę innych dorosłych i rówieśników, uczą się współpracy z innymi. Wszystko to służy rozwijaniu w nich nowych kompetencji i rozwojowi. Często jednak aby sprostać tym zadaniom i zaadaptować się do nowych sytuacji nieuniknione są obawy i lęki. Spotykamy wiele dzieci, które obawiają się rozstania z rodzicami, odpowiedzi przy tablicy, wystąpienia w szkolnym przedstawieniu. Jednakże u niektórych dzieci stan niepokoju utrzymuje się dłużej i jest bardziej nasilony, nawet jeśli stresująca sytuacja minęła. Przedłużający się niepokój może stać się poważnym zaburzeniem uniemożliwiającym poradzenie sobie z codziennymi sytuacjami. ... 

Cyberprzemoc –  agresja elektroniczna , elektroniczna przemoc rówieśnicza – stosownie przemocy poprzez: prześladowanie , zastraszanie, nękanie, wyśmiewanie innych osób z wykorzystywaniem Internetu i narzędzi typu elektronicznego takich jak : SMS, e-mail, witryny internetowe, fora dyskusyjne w Internecie, portale społecznościowe i inne. Osobę dopuszczającą się takich czynów określa się stalkere. Zamiarem internetowych chuliganów jest zdyskredytowanie konkretnej osoby lub grupy ludzi czy nawet całych społeczności. Takie działania wynikają z poczucia anonimowości lub bezkarności sprawców i ułatwiane są np. zamieszczeniem witryny internetowej na serwerze w kraju, w którym pisemne grożby nie są przestępstwem.

Taka forma znęcania się nad swoimi ofiarami, zdaniem psychologów wynika z trzech powodów:

– łatwiej poniżać, dyskredytować i szykanować, gdy istnieje szansa ukrycia się za internetowym pseudonimem i nie ma potrzeby konfrontacji z ofiarą oko w oko, ... 

Uczniowie z obniżonym poziomem rozwoju intelektualnego napotykają szereg trudności w przyswajaniu materiału szkolnego, których przyczyny tkwią w deficytach poznawczych.

Pogrupowano trudności poznawcze, jakimi charakteryzują się te jednostki, na 5 kategorii czyli:

1.Preferencja do działania na materiale konkretnym – wiele trudności dzieciom tym sprawia zrozumienie i dokonywanie operacji umysłowych na materiale abstrakcyjnym. Zatem uczniowie z inteligencją niższą niż przeciętna najefektywniej uczą się i pracują przy zastosowaniu konkretnych pomocy naukowych. Wspierając naukę szkolną, ważne jest, by umożliwić im korzystanie z pomocy dydaktycznych tak długo, jak będzie to dla nich niezbędne. ... 

Pierwsze smoczki pochodzą sprzed 3000 tysięcy lat. Na przełomie wieków wkładano niemowlętom do ust różne przedmioty, które miały na celu wyciszenie, łagodzenie bólu
i uspokajanie dziecka. Taką funkcję pełniły kawałki szmatek, które moczono w różnych płynach (alkoholach, opiatach). W latach powojennych ruszyła produkcja smoczków lateksowych, następnie silikonowych. Polska literatura logopedyczna reprezentuje dość ortodoksyjne podejście do kwestii używania smoczka – parafunkcja, stopniowe odkształcanie się kośćca twarzy na skutek długiego używania, wpływ na karmienie piersią).

Niewiele piszę się o pozytywnych aspektach ssania nieodżywczego i o potrzebie ssania smoczka niektórych niemowląt, szczególnie w pierwszych miesiącach życia. Sanie nieodżywcze u niemowląt jest normalnym zachowaniem i może manifestować się
w następujący sposób:

• Ssanie palców, ssanie kciuka,
• Ssanie opróżnionej pierś,
• U starszych niemowląt ssanie paluszków u stóp,
• Ssanie pieluszki, koszulki, kocyka.. itp.
• Ssanie pustej butelki,
• Ssanie smoczka uspokajacza,
• Ssanie warg,
• Ssanie języka.

Ssanie nieodżywcze smoczka lub opróżnionej piersi matki jest sposobem, aby noworodek rozwinął odpowiedni wzorzec ssania oraz połykania. Prowokowanie ssania dotykowym bodźcem może być dobrym sposobem na polepszenie koordynacji i rozwój dojrzałego wzorca ssania. Badania na wcześniakach sugerują pozytywny wpływ ssania nieodżywczego na długoterminowe rezultaty neurorozwojowe. ... 

,, odpuszczam

nie mam siły

nie mogę na siebie spojrzeć ... 

ZABURZENIA ZACHOWANIA U DZIECI Z ZESPOŁEM FAS/E (Płodowy Zespół Alkoholowy)

1. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi

   Niektórzy uczniowie z FAS/E mają trudności ze skupieniem uwagi, co utrudnia lub nawet uniemożliwia im naukę. Typowa sala lekcyjna może dostarczać zbyt wielu bodźców. Nie oznacza to, że pomieszczenie w którym odbywa się nauka , ma być puste. Nauczyciel powinien starać się tylko ograniczać docierające do dziecka bodźce wzrokowe i słuchowe. Wystarczy zdjąć ze ścian mapy, portrety, kolorowe tablice informacyjne czy plakaty. Również sposób i rodzaj oświetlenia może wymagać pewnych zmian, gdyż uwagę dziecka z FAS/E może rozpraszać nawet cień ołówka padający na kartkę, uniemożliwiając wykonanie zadania matematycznego. Także brzęczące świetlówki, wentylatory, oświetlenie gablot mogą rozpraszać uwagę. Jeśli dziecko siedzi przy oknie, może interesować się wydarzeniami, obiektami wokół szkoły. Żaluzje czy rolety mogą być pomocne w ,,odcięciu” od nieistotnych i rozpraszających bodźców.  ... 

Wszyscy zdajemy sobie sprawę, że wybór szkoły to jedna z ważniejszych decyzji w życiu. Największy wpływ na decyzje uczniów dotyczące wyboru szkoły czy zawodu, mają rodzice oraz tradycje rodzinne. Ogromny wpływ ma również grupa rówieśnicza, znajomi i koledzy. Istotną rolę odgrywają także nauczyciele, którzy swoją postawą mogą zachęcić bądź zniechęcić do wyboru danego zawodu. Nie mniej ważna jest wiedza czerpana z Internetu. Dużą rolę odgrywa sieć szkół w danym regionie, odległość danej placówki od miejsca zamieszkania. Także moda na dany zawód może znacząco przyczynić się do podjęcia takiego, a nie innego wyboru szkoły i zawodu. Zdarza się, że o wyborze decyduje czasami przypadek, media oraz prognozy, jakie możliwości finansowe da ukończenie danej szkoły czy kierunku. Wyniki badań jednoznacznie wskazują na Rodziców jako osoby znaczące, które są autorytetem także w sytuacji kształtowania przyszłej ścieżki edukacyjnej i zawodowej. Należy jednak pamiętać o tym, że poza oddziaływaniem rodziny, szkoły, przyjaciół, czy też przypadku, ważną rolę pełnią tzw. czynniki wewnętrzne, do których możemy zaliczyć:

• zainteresowania,
• predyspozycje,
• zdolności, talent,
• umiejętności,
• temperament,
• cechy charakteru,
• wartości,
• możliwości intelektualne,
• postawy,
• przekonania,
• stan zdrowia.

Co może rodzic, który chce pomóc swojemu dziecku wybrać właściwą dla niego szkołę?

Zaobserwować, jakie czynności chętnie wykonuje córka lub syn, co ich pasjonuje,  zajmuje, ciekawi i rozmawiać z nim na ten temat. Przyglądać się temu, w których zajęciach pozalekcyjnych dziecko czuje się najlepiej. Rozmawiać na temat interesujących córkę lub syna przedmiotów szkolnych. rozmowy te mogą być kopalnią wiedzy o potencjale dziecka.  ... 

Uzależnienie do niedawna kojarzyło się przede wszystkim z zażywaniem substancji psychoaktywnych. W obecnym czasie coraz częściej mamy do czynienia z uzależnieniami behawioralnymi, zwanymi także czynnościowymi. Uzależnienie behawioralne polega na kompulsywnym wykonywaniu określonej czynności w celu osiągnięcia pożądanego stanu emocjonalnego (przyjemności, ulgi, euforii, zredukowania wewnętrznego napięcia, złego samopoczucia). Do uzależnień behawioralnych można zaliczyć praktycznie wszystko – uzależnienie od zakupów, jedzenia, hazardu, telefonu komórkowego, komputera, środków masowego przekazu i innych. Poniższy artykuł traktuje o fonoholizmie – czyli o zaburzeniu behawioralnym w postaci nałogowego używania telefonu komórkowego.

Kiedy istnieje problem?

Współcześnie telefon komórkowy jest nieodłącznym narzędziem, które towarzyszy człowiekowi w jego codziennym funkcjonowaniu. Niewątpliwie istnieje szereg korzyści płynących z posiadania oraz korzystania z  telefonu komórkowego, które z pewnością każdy potrafi wymienić. Warto jednak pamiętać o możliwych zagrożeniach wynikających z  nieodpowiedniego korzystania z telefonu komórkowego, w szczególności przez dzieci i  młodzież. Zjawisko uzależnienia od telefonu nie występuje w żadnej z międzynarodowych klasyfikacji zaburzeń psychicznych, co przekłada się na brak jasno zdefiniowanych kryteriów diagnostycznych. Pomimo tego w powszechnym obiegu stosuje się powyższy termin, a co piąty uczeń uważa się za osobę uzależnioną od telefonu. W celu weryfikacji takiego rozpoznania warto przyjrzeć się trzem obszarom zachowań, które należy zaobserwować, by zdiagnozować problem. Są to określone zachowania użytkowników, odczucia psychiczne towarzyszące (nie)używaniu telefonu oraz negatywne skutki z tym związane. ... 

Metoda Wspólnej Sprawy została opracowana przez szwedzkiego psychologa Anatola Pikasa z Wydziału Edukacji Uniwersytetu w Uppsali. Opracowana na jej podstawie procedura zalecana jest w rozwiazywaniu konfliktów rówieśniczych, kiedy grupa uczniów stosuje przemoc wobec jednego lub kilku kolegów przez jakiś czas. Metodę stosuje się w sytuacji, gdy jako wychowawcy czy pedagodzy zaobserwujemy zmiany w zachowaniu ucznia świadczące o tym, że uczeń czuje się źle w szkole, ponieważ jest szykanowany i używana jest wobec niego przemoc ze strony rówieśników.

Metoda Wspólnej Sprawy stanowi konkretnie określoną procedurę składającą się z trzech etapów:

1. Indywidualne pogadanki z każdym zaangażowanym uczniem, ok. 7-10 minut na jedno dziecko ...