Oddech dziecka oddychającego w sposób prawidłowy zmienia się w momencie pierwszej niedrożności nosa. Pierwszy katar, sapka, infekcja chorobowa zmusza dziecko do wentylacji torem ustnym. W związku ze znaczą w tym wieku wiotkością mięśni żuchwy dość szybko ustala się oddychanie ustami i u wielu dzieci nie mija ono samoistnie po ustaniu stanu chorobowego.
Prawidłowy tor oddychania (przez nos) wpływa na właściwy rozwój całej twarzy. Podczas przechodzenia przez nos powietrze jest oczyszczane, ogrzewane i nawilżane. Bardzo ważne jest, by dziecko oddychało przez nos zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy przez sen (oddech dziecka w czasie snu powinien być spokojny i cichy). Powietrze pobierane nosem powoduje masaż dna jamy nosowej i w sposób bezpośredni przyczynia się do poprzecznego rozrostu kości szczęki. Zapobiega to powstawaniu podniebienia gotyckiego.
Natomiast nieprawidłowy tor oddechowy (oddychanie przez usta) prowadzi do częstych zmian próchnicowych i infekcji górnych dróg oddechowych (wdychane powietrze nie jest oczyszczane ani ogrzewane przez jamę nosową). Przyczynia się w dużej mierze do powstawania wad wymowy – stale otwarte usta doprowadzają do hipotonii (obniżenia napięcia mięśniowego) zarówno warg, jak i policzków. Brak równowagi w funkcjonowaniu mięśni języka, policzków i warg doprowadza do obniżenia pozycji języka z jego położenia fizjologicznego (przy podniebieniu). Osłabione w ten sposób mięśnie języka utrudniają znacznie jego pionizację w czasie kształtowania się mowy dziecka, a co za tym idzie – nabycie prawidłowej artykulacji wielu głosek, szczególnie sz ż, cz, dż, l oraz r. Otwarta przez długi czas buzia i nieprawidłowa pozycja spoczynkowa języka powoduje nadmierne wysuwanie języka do przodu, a to z kolei doprowadza do powstania seplenienia międzyzębowego (język wsuwa się między zęby, jest spłaszczony. Wada może dotyczyć jednego lub trzech szeregów głosek: s, z, c, dz; sz, ż, cz, dż oraz ś, ź, ć, dź). Taka interdentalna wymowa może obejmować nawet głoski: t, d, n, l, r. ...
